Na vele aankondigingen en interviews op radio en in kranten (oa Volkskrant 7-9-2012, Haarlems Dagblad 8-9-2012) en natuurlijk het programmablad Stripper van de Stripdagen Breda, kreeg Joost Swarte zaterdag 8 september de Marten Toonderprijs van het Mondriaanfonds voor zijn gehele oeuvre, lees ook hier (alleen als je abonnee bent van BN de Stem de uitgebreide versie) en hier.
De uitreiking begon met dit kort maar krachtige liedje over Jopo de Pojo, Swarte's versie van Kuifje, gezongen en gespeeld op zaag door Fay Lovsky en band.
Hierna was de wethouder van cultuur en nog wat zaken van Breda aan het woord, maar die maakte bijna alleen maar promotie voor zijn stad. Tekenaar Wasco las het mooie juryrapport voor met natuurlijk lovende woorden, maar ook een aantal voorbeelden over waarom zijn stijl zo specifiek kan spreken zonder woorden te gebruiken. Iemand dat rapport?
Uit de handen van de vorige winnaar had Joost vervolgens een koffer met cadeau's van collega's, die de 'prijs' vertegenwoordigde, moeten krijgen. Maar Peter Pontiac was verhinderd, wellicht in gedachten op een mooi zonnig terras buiten (rectificatie; dit bleek niet het geval, Peter was ziek, zie opmerking). En dus was de eer geheel aan de eerste winnaar om dat te doen, Jan Kruis. Hier de felicitatie van Jan v Doornspeek.
De laatste woorden kwamen uiteraard van Joost zelf, die geen inhoudelijke lezing gaf, dat was niet nodig voor dit moment, maar wel 2 dankbrieven voorlas. Een uit de begintijd aan Evert en Leny van het stripblad 'Tante Leny Presenteert' waarin hij zijn eigen stripblad, wegens een overdaad aan administratieve genoegens, liet opgaan. De tweede brief was aan Marten Toonder, met een anekdote over de wat koele relatie tussen beide als organisator en lid van de raad van toezicht voor de eerste versie van de Haarlemse Stripdagen.
De muzikale afsluiting was weer van Fay Lovsky die onder andere refereerde aan de wijn die een belangrijke rol speelde bij het tot stand komen van vele mooie stripverhalen, zoals ook Joost eerder al toegaf, van de heerlijke cd 'Jopo in Mono'. Als laatste George is My Horse, zie afbeelding.
Dat zijn oeuvre nog maar flink mag toenemen de komende jaren!
1 opmerking:
Graag wil ik even gezegd hebben dat ik geenszins 'in gedachten op een zonnig terras' zat, maar dat ik, na het afgeven van mijn bijdrage aan het genoemde koffertje naar huis ben gegaan omdat ik me door mijn ziekte belabberd voelde.
Nooit is er door de organisatie met mij iets afgesproken over het overhandigen door mij aan Joost van dat koffertje. Ik heb steeds aangenomen dat Joost, net als ik, zijn prijzenuitreiker zelf mocht uitzoeken.
Pas de volgende dag las ik tot mijn verbijstering in de meegenomen Breda-stripkrant dat ik samen met Jan Kruis de prijs zou uitreiken. Ik wist van niets.
Had ik dat eerder gelezen dan had ik zo mogelijk even doorgebeten en mijn rol in de ceremonie gespeeld alvorens thuis klappertandend onder de wol te kruipen.
Een reactie posten