Live uit Lyon

Ik zal niet zeggen dat ik er speciaal voor naar toe ben gereden, maar het was zeker een goed uitstapje tijdens de vakantie, de tentoonstelling in Lyon. Een mooie verzameling van stukken van Joost Swarte; veel originele schetsen die het verhaal achter een aantal tekeningen vertellen. In Frankrijk is er redelijk wat aandacht voor de tentoonstelling, onder andere hier.

Er zijn 5 zalen met ieder hun eigen tekenaar, vandaag ook de naam van de tentoonstelling 'Quintet'. Bij de tentoonstelling ook een mooi boek, uiteraard in het Frans, met werk van en een interview met ieder van de 5.
Er is ook een poster te koop van de affiche, waarvan Joost er bij de opening van de tentoonstelling 26 signeerde, maar nummer 1 hiervan is al weg, want die heb ik te pakken gekregen :-)
In de flyer van de tentoonstelling nog een aantal activiteiten tijdens de periode van de tentoonstelling, tot 19 april. Er zijn ook nog 2 andere tentoonstellingen die je met het zelfde toegangskaartje kunt bezoeken.

In het boek, net als op de tentoonstelling, allereerst Joost Swarte zelf met een interview over de achtergrond van zijn werk waarin de belangrijkste lijn is dat zijn tekeningen, vaak zonder tekst, toch een verhaal helder moeten kunnen vertellen.
Hiernaast een meubelstuk dat hij voor de Toneelschuur in Haarlem heeft ontworpen als een van de voor mij nieuwe dingen in het boek, deze stond echter niet in Lyon. Het boek toont uiteraard niet alles wat op de tentoonstelling te zien, hoewel er achterin hiervan wel een lijst staat van ieder van de 5 tekenaars.

Hieronder ook van de andere 4 een tekening uit het boek;
Deze is een kunstwerk, gemaakt van uitgeharde leren riemen, 'le galop du temps' van Francis Masse. Er waren van hem veel kunst voorwerpen van met name staal en grof gebeeldhouwd steen, maar uiteraard tekent hij ook, in vele verschillende stijlen.










Hiernaast voor de meesten wel bekend waarschijnlijk de fabulous freak brothers van oudgediende Gilbert Shelton, die met name voor het stripblad Mad veel heeft gemaakt.
Zeker ook fat Freddy's cat is hilarisch en hiervan hangt ook veel op de tentoonstelling.









Hiernaast een van de bekende platen in het werk van Chris Ware over hoe we vroeger en nu Thanksgiving vieren. Van zijn werk hingen veel grote versies van de platen die hij maakt over Jimmy Corrigan, Rusty Brown en Branford-the best bee in the world. Een aantal platen vertellen een verhaal die je eigenlijk in een cirkel moet lezen en hebben veel architectonische aspecten. Dit werk sprak me van de overige 4 tekenaars het meeste aan; uitdagend om het verhaal uit te lezen.







De laatste in de reeks, maar de eerste na de zaal van Swarte, was Stephane Blanquet. Deze tekenaar heeft zeker veel energie want alles in zijn stijl is druk, volle tekeningen en alles met veel overdrijving gebracht. Daarnaast ook nogal veel seksueel getinte foto's van gebodypainte vrouwen en ook veel symbolen in zijn tekeningen. Via twee trapstoeltjes op een rails die in een achtje loopt kun je ook fysiek door zijn wereld een rondje fietsen in 4 ruimtes die zijn fanatisme tentoon spreiden.